Yaşadığımız olumlu ve olumsuz tüm olaylara bir şekilde adapte oluyoruz. Sahip olduğumuzda mutlu olduğumuz nesneler ve güzel olaylar bir süre sonra bizi mutlu etmiyor ve sıradanlaşıyor. Bu durum acılarımız için de geçerli, büyük üzüntü veren olaylar bir süre sonra unutulur ve eskisi gibi üzmemeye başlar.
Hedonik adaptasyon, insanların iyi ve kötü her olaya karşı direnç göstermesi ve normal hayatına dönebilmesidir. Yıllarca hayalini kurduğumuz şeye kavuşunca bir süre sonra haz alamayabiliriz, bu durum hayal kırıklığı yarayabilir.
Hedonik adaptasyon koşu bandına benzer, sürekli koşarsınız ama bir sonuç alamazsınız, bir şekilde aynı yere varırsınız. Mutluluk getireceğini sandığımız şeyler için büyük bir çaba harcasak da sonunda başlangıç noktasına geri dönmek zorunda kalıyoruz.
Hepimizin ortalama bir mutluluk değeri var, başınıza iyi veya kötü bir şey gelse de bir süre sonra eski ortalamanıza geri dönebilirsiniz.
Bu konuyu bir şarkı ile anlatmak istedim, şarkının adı “Elbette”
(Bu yazıda 139 kelime var) #100Gün100Kelime’de 58. gün sona erdi.
