Ankara’dan Karabük’e Okumak İçin Gidip Girişimci Olmak

Kimi, hedefleri için üniversite okumak ister kimi ise, aile baskısından kurtulmak için.

Ben 3 çocuklu bir ailenin ortanca ve yaramaz erkek çocuğuydum. Küçüklüğümden beri toza toprağa bulanır, her bulduğu şeyi kurcalar ve keşfederdim. Üniversite sınavından sonra özgür ruhumu ortaya çıkarmak adına, Ankara’da ki yaşamımı bırakıp, neresi olursa olsun diyerek tercihimi yapmıştım ve kendimi Batı Karadeniz’in küçük şehirlerinden biri olan Karabük’te buldum. Her şey böylece başladı hayatımda… Peki üniversite hayatım başlamasıyla beraber ne gibi girişimlerde bulundum?

2013 yılında Ankara’dan Karabük gibi küçük bir şehire gelmemle birlikte aslında yeni bir serüven başladı. Türkiye’nin en büyük şehirlerinden birini bırakıp, Batı Karadeniz’in o zamanlar Avm’si bile olmayan sadece 1 adet sineması bulunan şehrine geliyorsunuz düşünebiliyor musunuz? Şehre ilk adım attığımda burada nasıl zaman geçecek demeden burada acaba neler yapabilirim telaşına girmiştim. Ve üniversite hayatıma hızlı bir giriş yaparak, ilk ayımda Atv haber spikeri Cem Öğretir’i ağırladığım, kişisel gelişim semineri düzenledim. Öğrencilerin bu gibi etkinliklere ilgili olduğunu görünce Cnn Türk haber spikeri Burak Törün ve Psikolog Ozaner Uğurlu ile bir kişisel gelişim semineri daha gerçekleştirdim. Kendimi geliştirerek bir şeyler yapıyor olsamda, kendi kendime yok aradığın şey bu değil diyordum. Orta okuldan itibaren şehir dışına bir şekilde programlarla gezmeye gidebilen ben, üniversiteye geldiğim zaman daha çok gezmem gerektiğinin farkına vardım. Tabi öğrenciyken gezmek için biraz maddiyat lazım. Bunu nasıl yapabilirim derken araştırmalarım sonucunda hem gezip hem de para kazanabileceğim iş olan hakemlik yapma kararını verdim. Hokey ve voleybol hakemliklerinin eğitimlerini gördükten sonra şehir şehir müsabakalara gidip kazandığım paralarla da daha fazla geziyordum. Sanırım bir öğrencinin istediğinin fazlasıydı bu. Ama işte dedim ya özgür ruh kişinin bazen düşüncelerini bile değiştirebiliyor. Hakemliğin gerektirdiği disiplin ve davranış gerekliliği beni biraz bunaltmaya başladı.

”Fikir ilk adım ama uygulama her şey.”

Ve kendi kendime ben daha öğrenciyim daha rahat işler yapmalıyım demeye başladım. Hemen alternatif bir kaç grup bularak konserler düzenledim. Hem eğleniyor, hem eğlendiriyor hem de para kazanıyordum. Bununla beraber tabi ki gezme alışkanlığımı bırakmamam gerekiyordu. Çünkü kendimi en huzurlu hissettiğim yer yollardı… Otostop ile 50den fazla şehir gezdikten sonra. Madem geziyorum neden insanları gezdirmiyorum gibi bir düşünceye kapıldım. Bunun üzerine otelli geziler düzenlemeye başladım hem geziyor hem de insanları gezdirip mutlu ediyor ve para kazanıyordum.

Ama bir şeyler eksikti, hala kendimi bulamamıştım ve özgür hissettiğim şeyler yapamıyordum. O anda yapmadığım bir şeyi yapmaya karar verdim ve kamp düzenleme fikrine vardım. Batı Karadeniz’de hiç bir kamp topluluğu bulunmuyordu kime sorabilirdim veya kimden öğrenebilirdim derken deneyerek öğrenmenin en güzel tercih olduğu kanısına vardım. Tek başına kamp kurmak kolaydı ama insanları idare edebilir miyim derken bölgede daha önce hiç olmayan bir kamp topluluğu oluşturdum. Karabük’ten başlayan kıvılcım, Batı Karadeniz Bölgesi’ndeki bütün okullara yayılmaya başladı ve yaklaşık 7 üniversitenin katılımıyla ilk etkinliğimde 400 kişilik bir kamp organizasyonu düzenledim. Doğaya çıktığım ilk anda kendimde hissettiğim huzuru insanlara da hissettirdiğimin farkına vardım. Bununla beraber daha fazla insana bu alışkanlığı edindirmek adına kamp ekipmanları almaya başladım. Edindiğim yüzlerce kamp ekipmanıyla beraber yaklaşık 3 yıldır Türkiye’nin her yerine çadır kiralıyor, doğada huzur buluyor ve sürekli yollarda oluyorum. Bu arada hala okuyorum 🙂

Bir sonra ki yazımda sizlere, kampçılık ve doğal yaşam ile ilgili tecrübelerimden bahsedeceğim. Bir sonraki sayıda görüşmek üzere…

Kaynak : Gölde Yaşam Dergisi – Lis Medya

Diğer Gündem haberlerimizi okumak için tıklayın!

.