1985 Ankara doğumlu başarılı müzisyen ve oyuncu Güntaç Özdemir, müziğe 15 yaşında davul tıngırdatarak başladı. Eğitimini Ankara’da Charles De Gaulle Lisesi ve Bilkent Üniversitesi İletişim Tasarım bölümünde tamamladıktan sonra 2009 senesinde yolu Amerika’ya düştü. Bir sene Amerika’da yaşadıktan sonra 2010 yılı Eylül ayında İstanbul’a yerleşti.
Ankara’nın en iyi performans külüplerinde birçok konser veren Güntaç Özdemir’i oyuncu olarak ilk kez M.U.C.K dizisinde izledik. Dizinin ardından çıkardığı albümü, “Benimle Yan” ile birçok insan tarafından kısa zamanda tanınan ve sevilen Güntaç Özdemir, bugüne kadar tanıdığım en mütevazi insanlardan biridir. Stüdyoma ellerinde çiçekle gelen ilk kişidir. Bu ay dergidir.com için Güntaç Özdemir ile sohbet ettik.
Ankara IF’teki programlarını az çok hatırlıyorum. Ne oldu da Ankara’dan gittin?
Ankara’da sahne alırken bir yandan da işlettiğim bir barım vardı. Onun şubesini açmak için Miami’ye gittim. Oradan da askere, oradan da albüm yapmak için İstanbul’a gittim.
Güntaç Özdemir’i tanımlayacak objeler var mıdır?
Kendi tasarladığım bir yüzüğüm var. Beni en çok anlatabilecek en küçük obje o sanırım.
Pişmanlıkların var mı?
Yaptığım hiçbir şeyden pişman olduğumu söyleyemem. Tabii ki hatalar oldu ama yaşanması gereken hatalar olduğunu düşünürüm. Ders çıkartmaya çalışırım. Fast food yediğim zaman duyduğum pişmanlık ayrı tabii.
Vaktini nasıl geçiriyorsun?
Son dönemde yeni albüm için şarkılar yapıyorum bol bol. Evde onları kaydedip kenara koyuyorum. Geceleri de okumakla geçiyor. Bir şey okumadan asla uyuyamam.
“Benimle Yan” şarkısından sonra çok ses getirdin. Bu şarkı nasıl ortaya çıktı?
Yaşanmış bir hikayeden çıktı. Çok detaylı anlatmayı pek tercih etmiyorum. Şarkıyla herkes başka bir hikaye canlandırmalıdır hayal gücünde. Ben de asıl hikayeyi anlatarak hayal güçlerini kısıtlamak istemiyorum.
Projelendirmeyi düşündüğün yeni fikirlerin var mı?
Şu an tamamen yeni albüme konsantre olmuş durumdayım. Oyunculukla ilgili de birkaç gelişme yok değil.
Zaafların var mı?
Mentollü pastillere zaafım var. Günde bir kutu mutlaka gidiyor. Konser olduğu günler bazen ikiyi zorluyorum.
Kim gibi olmak isterdin?
Olmak istediğim herhangi birisi yok. 1950’li yıllarda yaşayan herhangi biri olabilirdim.
